1. Root (R): Dit is de noot waaraan het akkoord zijn naam dankt. Het vormt de basis van het akkoord.
2. Grote terts (M3): Deze noot ligt drie hele tonen (stappen) boven de grondtoon. Het voegt het karakteristieke "majeur" geluid toe aan het akkoord.
3. Perfecte vijfde (P5): Deze noot bevindt zich vijf halve tonen (halve tonen) boven de grondtoon. Het voegt volheid en balans toe aan het akkoord.
Wanneer deze noten worden gecombineerd, ontstaat er een majeurakkoord. Als je bijvoorbeeld de noten C, E en G samen speelt, ontstaat een C-majeurakkoord, met C als grondtoon, E als grote terts en G als reine kwint.
De intervallen van het majeurakkoord, met name een grote terts (vier halve tonen) tussen de grondtoon en de terts, en een kleine terts (drie halve tonen) tussen de terts en de vijfde, dragen bij aan het levendige en heldere geluid.
Het is vermeldenswaard dat majeurakkoorden een van de meest gebruikte harmonische structuren in de westerse muziek zijn, en aanzienlijk bijdragen aan het algehele geluid van liedjes, melodieën en akkoordprogressies.