1. Viool:De viool was een van de meest prominente solo-instrumenten uit de barok. Het vermogen om een breed scala aan tonen te produceren, van delicaat en expressief tot krachtig en virtuoos, maakte het tot een favoriet onder componisten en muzikanten. Violisten als Arcangelo Corelli, Antonio Vivaldi en Johann Sebastian Bach schreven talloze concerten en sonates die de technische en muzikale capaciteiten van de viool lieten zien.
2. Klavecimbel:Het klavecimbel was een toetsinstrument dat tijdens de barokperiode veel als solo-instrument werd gebruikt. Het heldere en duidelijke geluid, bereikt door het tokkelen van snaren met stekels of leren plectra, maakte het geschikt voor het spelen van ingewikkelde melodieën en complexe harmonieën. Componisten als François Couperin, Jean-Philippe Rameau en Domenico Scarlatti componeerden solo klavecimbelstukken die de expressieve mogelijkheden van het instrument benadrukten.
3. Luit:De luit, een tokkelinstrument, speelde een belangrijke rol in de barokmuziek. Het warme en zachte geluid, samen met het vermogen om akkoorden en melodieën te produceren, maakten het tot een veelzijdig solo-instrument. Luitenisten als John Dowland, Robert de Visée en Silvius Leopold Weiss componeerden suites, preludes en andere solostukken die de muzikale mogelijkheden van de luit verkenden.
4. Fluit:De barokfluit, ook bekend als de dwarsfluit, kreeg in deze periode bekendheid als solo-instrument. De zoete en lyrische toon, gecombineerd met de behendigheid en het vermogen om ingewikkelde passages te produceren, maakten het tot een populaire keuze voor componisten en artiesten. Fluitisten als Johann Joachim Quantz, Pierre-Gabriel Buffardin en Michel Blavet componeerden solofluitconcerten en sonates die de veelzijdigheid van het instrument lieten zien.
5. Hobo:De hobo, een houtblazersinstrument met dubbel riet, ontpopte zich als een belangrijk solo-instrument in de barokmuziek. Zijn kenmerkende, licht nasale klank en expressieve kwaliteiten maakten hem geschikt voor zowel lyrische als virtuoze passages. Hoboïsten als Alessandro Marcello, Giuseppe Sammartini en Georg Philipp Telemann componeerden concerten en sonates die de unieke kenmerken van de hobo benadrukten.
Deze solo-instrumenten speelden een cruciale rol bij het vormgeven van het muzikale landschap van de barokperiode, droegen bij aan de ontwikkeling van instrumentale muziek en lieten de virtuositeit en het kunstenaarschap van de muzikanten uit die tijd zien.