In een wereld van vluchtige verbindingen,
Waar herinneringen door de tijd heen slingeren.
Er is een verhaal dat ik voor altijd zal koesteren,
Een melodie die zowel zoet als subliem is.
Met elke noot die zachtjes blijft hangen,
Ik word naar die heilige ruimte getransporteerd.
De harmonie die zachtjes fluistert,
Het doet me aan je gezicht denken.
Oh, dus vertel me, mijn beste vriend,
Terwijl de tijd zijn canvas wijd ontvouwt,
Kun je deze melodieën nog herinneren?
Deze akkoorden die diep van binnen weerklinken.
In de stilte van het schemeruur,
Wanneer de sterren de hemel verlichten,
Laat onze zielen samen resoneren,
In deze symfonie die nooit sterft.
Door gelach, tranen en dromen hebben we geweven,
Het weefsel van vriendschap zo waar,
Mogen deze liederen onze harten overbruggen en ons eraan herinneren:
Van alles wat we hebben meegemaakt en waar we doorheen zijn gekomen.
De wereld kan veranderen en stormen kunnen zich verzamelen,
Maar onze band blijft standvastig,
Elk vers is een bewijs van vriendschap,
Een liefde waar de tijd niet tussen kan komen.
Zul je deze melodie herinneren,
Wanneer seizoenen hun kleuren opnieuw schilderen?
Herinner je je onze gedeelde reis,
Wanneer de uitdagingen van het leven in zicht komen?
Oh, laat deze aantekeningen ons verder brengen,
Terwijl we een koers uitstippelen door de wendingen van het leven,
Want in het diepst van onze vriendschap,
Er schuilt een waarheid die voor altijd blijft bestaan.
Dus mijn hart zingt, in elke noot,
Een belofte dat de liefde zal blijven bestaan.
Zul je je herinneren, mijn beste vriend,
Deze melodie die puur en veilig is?
Door de echo's van de tijd,
Ze zullen met elkaar verweven zijn,
Onze vriendschap en dromen,
Een goddelijke erfenis.