Door het hele nummer heen schetst Tankian een levendig beeld van emotioneel isolement, waarbij individuen gevangen zitten in hun afzonderlijke realiteiten, niet in staat elkaar echt te bereiken of te begrijpen. Hij gebruikt beelden van fysieke ruimtes, zoals lege huizen en dorre landschappen, om de leegte die daarin wordt gevoeld te weerspiegelen.
Verder denkt hij na over de impact van technologie en oppervlakkige verbindingen, en benadrukt hij hoe ondanks het leven in een tijdperk van constante communicatie er een leegte in menselijke interacties blijft bestaan.
Uiteindelijk is ‘Empty Walls’ een oproep voor diepere, oprechte verbindingen, een uitdrukking van het verlangen om los te komen van de emotionele muren die mensen scheiden en een meer vervullende menselijke ervaring te omarmen. Het dient als een krachtige herinnering aan het belang van het koesteren van betekenisvolle relaties en het koesteren van het emotionele aspect van ons leven.