(Vers 1)
Ik stond in de duisternis en dacht:het is zo lang geleden dat we elkaar hebben ontmoet,
Ik dacht dat de tijd mijn geest zeker moest genezen.
Maar ik hou nog steeds van je, er is geen sprake van doen alsof.
Want jij bent het die altijd in mijn gedachten is.
(koor)
Als ik door deze wereld loop en aan jou denk,
Ik vraag me af of ik ooit nog geluk zal vinden.
Maar ik ben bang dat elk klein teken,
Zegt me dat we ver uit elkaar liggen.
(Vers 2)
Terwijl de zon zilver wordt, is het zo moeilijk om te scheiden
En om te weten hoeveel ik je ga missen.
Maar ik weet dat ik moet gaan, ook al breekt het mijn hart,
Ik weet zeker dat we elkaar binnenkort weer zullen ontmoeten.
(koor)
Als ik door deze wereld loop en aan jou denk,
Ik vraag me af of ik ooit nog geluk zal vinden.
Maar ik ben bang dat elk klein teken,
Zegt me dat we ver uit elkaar liggen.
(brug)
En je weet dat de reden dat ik uit elkaar ga...
Omdat ik zoveel om je geef.
En ik weet diep in mijn hart dat ik niet eerlijk tegen je zou zijn,
Om de dingen op deze manier te laten afdrijven.
(koor)
Als ik door deze wereld loop en aan jou denk,
Ik vraag me af of ik ooit nog geluk zal vinden.
Maar ik ben bang dat elk klein teken,
Zegt me dat we ver uit elkaar liggen.
(Outro)
Zo lang.