We zijn hier bijeengekomen om te herdenken
De laatste van de Anzacs,
Die lang geleden in een oorlog heeft gevochten,
En de dag nooit vergeten.
Het waren de dappere jonge mannen,
Wie ging vechten,
Voor onze vrijheid en ons land,
En ze verloren nooit het licht.
(Koor)
Ze zijn de laatste van de Anzacs,
Ze vervagen,
Maar hun geest leeft voort,
In ons hart vandaag.
Ze zijn de laatste van de Anzacs,
Wij zullen het nooit vergeten,
De offers die ze brachten,
Voor ons eigen geliefde land.
(Vers 2)
We zijn hier gekomen om hulde te brengen,
Aan de laatste van de Anzacs,
die voor onze vrijheid vocht,
En gaven altijd hun rug.
Zij zijn de laatste van de helden,
Die ons de hele weg heeft laten zien,
Om op te komen voor waar we in geloven,
En wees nooit bang.
(Koor)
Ze zijn de laatste van de Anzacs,
Ze vervagen,
Maar hun geest leeft voort,
In ons hart vandaag.
Ze zijn de laatste van de Anzacs,
Wij zullen het nooit vergeten,
De offers die ze brachten,
Voor ons eigen geliefde land.
(Brug)
Wij zijn de kinderen van de Anzacs,
Wij dragen hun erfenis,
We zullen hun moed altijd herinneren,
En hun ongelooflijke integriteit.
Ze zijn de laatste van de Anzacs,
Maar ze zullen nooit weggaan,
Hun geest leeft voort,
In de harten van iedereen.
(Koor)
Ze zijn de laatste van de Anzacs,
Ze vervagen,
Maar hun geest leeft voort,
In ons hart vandaag.
Ze zijn de laatste van de Anzacs,
Wij zullen het nooit vergeten,
De offers die ze brachten,
Voor ons eigen geliefde land.