De tekst concentreert zich op de hoofdpersoon die naar een oude foto kijkt en reflecteert op de goede herinneringen en emoties die daarmee gepaard gaan. Hij wordt terug in de tijd getransporteerd en herbeleeft de gevoelens van vreugde, geluk en liefde die hij in het verleden ervoer. Het nummer draagt echter ook een ondertoon van verdriet en verlangen, wat suggereert dat die herinneringen nu getint zijn met spijt en nostalgie.
Het refrein benadrukt de levendigheid en nostalgie die met de foto gepaard gaan:
‘Kijk eens naar deze foto,
Elke keer als ik dat doe, moet ik lachen.
Hoe zijn onze ogen zo rood geworden?
En wat zit er in vredesnaam op Joey's hoofd?"
De hoofdpersoon concentreert zich op specifieke details op de foto, zoals Joey's ongebruikelijke hoed of de rode, vermoedelijk tranende ogen van de mensen op de foto, wat een gedeelde emotionele ervaring suggereert of een gebeurtenis die hen allemaal samenbracht. De foto dient als trigger voor een emotionele reis die gelach, tranen en een gevoel van nostalgie combineert.
De emotionele weerklank van het nummer komt voort uit het vermogen om universele thema's als verlies, verlangen en het verstrijken van de tijd aan te boren. Het brengt het idee over dat, ook al gaat de tijd voort en bepaalde momenten tot het verleden gaan behoren, ze nog steeds een enorm emotioneel gewicht en betekenis kunnen hebben. De nostalgische toon van het nummer suggereert dat de spreker die momenten uit het verleden en de mensen die daarmee geassocieerd zijn, zeer waardeert en mist.
"Photograph" resoneert met luisteraars omdat het de bitterzoete emoties samenvat die gepaard gaan met herinneringen, en ons herinnert aan de vluchtige aard van het leven en het belang van het koesteren van de mensen en momenten die ons dierbaar zijn.