En ondanks dit alles, de stormen die kolken en woeden,
We vinden een manier om tussen het wrak op te stijgen.
Samen zijn we meer dan alleen een vluchtige fase,
Door tijd en ruimte blijft je liefde voor altijd bestaan.
(Pre-refrein)
Maar nu de sterren op één lijn staan, klinkt er een verre roep:
Een hoofdstuk eindigt, er komt al snel een nieuw hoofdstuk,
Een tijdelijke kloof zal binnenkort worden gedicht.
(Koor)
Nog een tijdje, mijn hart zal je dragen,
Over de golven en oceanen wild en blauw,
Ook al gaan we uit elkaar, onze geest zal zich verenigen,
In dit afscheid ligt eeuwig licht.
(Vers 2)
Denk aan de nachten dat we spraken over dromen en hoop,
Gelach gedeeld onder maanverlichte sterrentouwen,
Deze momenten die in onze ziel zijn gegrift blijven,
Een tijdloze band die niets kan tegenhouden.
(Pre-refrein)
Maar de tijd blijft bewegen, we kunnen hem niet tegenhouden,
Er wachten nieuwe wegen, dus we moeten dit pad onder ogen zien,
Hoewel ze mijlenver uit elkaar liggen, zullen onze harten nog steeds ontbranden.
(Koor)
Nog een tijdje, mijn hart zal je dragen,
Over de golven en oceanen wild en blauw,
Ook al gaan we uit elkaar, onze geest zal zich verenigen,
In dit afscheid ligt eeuwig licht.
(Brug)
Moge hoop ons kompas zijn, onze leidende ster liefhebben,
Door verre landen en hemelen dichtbij en ver weg,
Met elke dag die voorbijgaat, zullen we onze weg vinden,
Tot we elkaar weer ontmoeten, een vreugdevolle dag.
(Koor)
Nog een tijdje, mijn hart zal je dragen,
Over de golven en oceanen wild en blauw,
Ook al gaan we uit elkaar, onze geest zal zich verenigen,
In dit afscheid ligt eeuwig licht.
(Outro)
Tot ziens, mijn liefste, ook al gaan we uit elkaar,
Voor altijd zul je in mijn hart gekoesterd worden,
Tot de dag dat we weer herenigd worden,
Door tijd en ruimte zal onze liefde stijgen.