Reynolds heeft openlijk gesproken over zijn worsteling met de geestelijke gezondheid, vooral in de nasleep van zijn mormoonse missiereis naar Nebraska, waar hij zich geïsoleerd en niet verbonden voelde. Hij vond tijdelijke verlichting van deze strijd in Amsterdam, waar hij een gevoel van vrijheid en acceptatie voelde.
In het lied drukt Reynolds de gevoelens van isolatie, gevoelloosheid en uitputting uit die gepaard gaan met angst en depressie, en contrasteert deze met de sereniteit en vrede die hij in Amsterdam vindt. De teksten benadrukken zijn verlangen om "in Amsterdam te blijven" als symbool van zijn verlangen naar een ontsnapping aan zijn emotionele onrust.
Uiteindelijk herinnert het lied eraan dat genezing op onverwachte plaatsen kan worden gevonden en moedigt het individuen aan om hun geestelijke gezondheidsproblemen te erkennen en hulp te zoeken, net zoals Reynolds troost en inspiratie vond in de stad Amsterdam.