De tekst van "The Sound of Silence" wordt vaak geïnterpreteerd als commentaar op de vervreemding en isolatie die individuen in de moderne samenleving voelen. Het nummer begint met de regel "Hallo duisternis, mijn oude vriend", wat een gevoel van vertrouwdheid met eenzaamheid suggereert. De verteller beschrijft vervolgens een wereld waarin mensen 'praten zonder te spreken' en 'horen zonder te luisteren', wat duidt op een gebrek aan echte communicatie en begrip. Het refrein 'And the sound of quiet' kan worden geïnterpreteerd als een weergave van de leegte die ontstaat door de afwezigheid van een betekenisvolle menselijke verbinding.
De brug van het lied biedt een sprankje hoop, waarbij de verteller de wens uitdrukt om iemand 'te bereiken' en 'aan te raken'. Deze hoop wordt echter getemperd door het besef dat de wereld vol ‘leegte’ en ‘niets’ is. Het nummer eindigt met de verteller die de zin herhaalt:"En het geluid van stilte", waardoor de luisteraar een gevoel krijgt van onopgeloste spanning tussen isolatie en het verlangen naar verbinding.
Over het geheel genomen onderzoeken de teksten van "The Sound of Silence" thema's als vervreemding, isolatie en de zoektocht naar zinvolle menselijke verbinding in een wereld die vaak koud en onverschillig aanvoelt.