De boventoonreeks invloed op de hoogte van consonant en dissonant . Wanneer een noot klinkt het resoneert op verschillende hogere onhoorbare plaatsen , het creëren van boventonen . We hebben geen van de plaatsen horen in de reeks van boventonen , maar ze bestaan wel . Wanneer een melding komt niet overeen met de toelichting in de boventonen , we zien het als dissonantie . Gebruik een piano aan boventonen te ervaren . Druk de noten CEG op de piano zachtjes , zonder geluid . Krachtig sloeg de C een octaaf lager . Luister , en hoor je de depressieve noten klinken , omdat ze deel uitmaken van de boventonen . Probeer het ingedrukt houden van een fis , en je zal dit effect niet horen .
Chordal Dissonance
Chordal dissonantie in het algemeen , wanneer niet bekeken vanuit het standpunt van contrapunt , verwijst naar de mate van dissonantie in een akkoord . Bijvoorbeeld , classificeren we majeur akkoorden als medeklinker akkoorden , omdat ze van nature passen bij de boventoon serie . De CEG van een C majeur akkoord plaatsvindt binnen de eerste twee octaven van de boventonen . Elke akkoorden die niet binnen de boventoonreeks passen hebben een zekere mate van dissonantie . De meer noten die niet passen in de boventonen , hoe meer akkoordische dissonantie bestaat.
Counterpoint
16e en 18e eeuwse contrapunt deals met een zeer specifieke definitie van akkoorden dissonantie . In plaats van de traditionele definitie van dissonante akkoorden , contrapunt , akkoordische dissonantie verwijst naar de relatie tussen de intervallen . Dissonante intervallen behoren een kleine septiem , majeurseptiem , de tritonus , en grote en kleine seconden . Elke keer dat u een van deze intervallen in contrapunt , moet u ze op te lossen om een tonic akkoord. Om intervallen te bepalen , gebruiken de chromatische toonladder en tel de nota's tussen de twee plaatsen . Een kleine tweede heeft een halve stap , een belangrijke tweede heeft er twee, de tritonus heeft zeven , terwijl de kleine en grote septiemen hebben 10 en 11 halve stappen , respectievelijk .
Traditionele Triads
Traditionele triades vormen een goed voorbeeld van akkoorden dissonantie bij gebruik in een moderne zin . Zoals eerder vermeld , heeft de majeur akkoord geen enkele wanklank . Het mineur akkoord omvat een derde , die vlak is van het majeur akkoord , dus het heeft meer dissonantie dan een majeur akkoord . Volgende in de rij valt de 'augmented akkoord , waarvan de meeste akkoorden dissonantie heeft , sinds het derde past niet de boventoon serie en de vijfde wordt vergroot , waardoor het auditief een kleine sext . Het verminderd akkoord heeft de meest dissonantie sinds het derde en het vijfde deel van het akkoord zijn plat , waardoor een tritonus tussen de eerste en de vijfde noot van het akkoord .