Bartók werd geboren in Nagyszentmiklós, Hongarije (nu Sânnicolau Mare, Roemenië). Hij begon op jonge leeftijd piano te studeren en toonde een groot talent. Later studeerde hij aan de Koninklijke Academie voor Muziek in Boedapest, waar hij Zoltán Kodály ontmoette, die zijn levenslange vriend en medewerker zou worden.
Aan het begin van de 20e eeuw begon Bartók door Hongarije en andere delen van Oost-Europa te reizen om volksliederen te verzamelen. Hij was gefascineerd door de diversiteit van volksmuziek en de mogelijkheden ervan voor gebruik in klassieke muziek. Bartóks op volksmuziek geïnspireerde composities omvatten de Roemeense Dansen (1915), de Hongaarse Schetsen (1913-1918) en het Concerto voor orkest (1943).
Naast zijn folk-geïnspireerde muziek schreef Bartók ook verschillende abstracte werken, zoals de Strijkkwartetten nrs. 1-6 en de Sonate voor twee piano's en slagwerk. Deze werken worden gekenmerkt door hun complexe ritmes, dissonante harmonieën en het gebruik van ongebruikelijke instrumentale combinaties.
Bartók was ook een begenadigd pianist en voerde zijn eigen werken uit in heel Europa en de Verenigde Staten. Hij doceerde ook piano en compositie aan de Budapest Academy of Music en het Curtis Institute of Music in Philadelphia.
Bartók stierf in 1945 op 64-jarige leeftijd in New York City. Hij liet een erfenis van invloedrijke muziek achter die nog steeds wordt uitgevoerd en gewaardeerd door publiek over de hele wereld.