Het wordt vaak gebruikt voor oefen- of repetitiedoeleinden, waardoor muzikanten zich kunnen concentreren op een specifiek deel van de muziek zonder de volledige begeleiding. Achtergrondtracks of begeleidingen worden gemaakt met min-één-versies, waardoor artiesten flexibiliteit krijgen en het leerproces wordt verbeterd.
Een band kan bijvoorbeeld een min-één-track van hun nummer maken, waarbij de gitaarpartij wordt weggelaten, waardoor deze beschikbaar wordt voor gitaristen die hun eigen gitaarsolo's willen oefenen en improviseren over de vooraf opgenomen muziek heen.
Minus-één-tracks zijn ook waardevol bij muziekeducatie en samenwerkingsinspanningen, waardoor muzikanten zelfstandig aan timing, frasering en intonatie kunnen werken terwijl ze nog steeds de context en ondersteuning van de achtergrondtrack hebben.
Over het algemeen dient minus-één muziek als een nuttig hulpmiddel voor muzikanten om individuele uitvoeringen te verfijnen en hun oefenroutines te verbeteren.