Overeenkomsten
1. Zowel Dorian als Mixolydian zijn diatonische modi die zijn afgeleid van de natuurlijke majeurtoonladder.
2. Zowel Dorian als Mixolydian worden gekenmerkt door hun ‘modale’ klank.
Belangrijke verschillen
- Tonische noot: Het eerste en meest fundamentele verschil tussen de Dorische en Mixolydische modi ligt in hun tonische tonen. De Dorische modus is gebaseerd op de tweede graad (D) van de majeurtoonladder, terwijl de Mixolydische modus is gebaseerd op de vijfde graad (G) van de majeurtoonladder.
- Intervalstructuur: Het intervalpatroon dat de noten van de Dorian- en Mixolydian-modi scheidt, is ook anders. De Dorian-modus volgt het intervalpatroon van WWHWWWH, terwijl de Mixolydian-modus het patroon van WHWWHWW volgt. Hier is een visuele weergave:
Dorian: T - W - W - H - W - W - W
D E F G A B C D
Mixolydisch: T - W - H - W - W - H - W
G A B C D E F G
De Dorian-modus heeft een kenmerkende melancholische en humeurige kwaliteit, terwijl Mixolydian vaak een helderder, vrolijker en "bluesachtig" geluid overbrengt.
- Emotie en stemming:
* De Dorian-modus staat erom bekend een contemplatieve of sombere stemming op te roepen vanwege de kleine zesde en zevende intervallen. Het wordt vaak gebruikt in Keltische muziek, Spaanse flamenco en jazz om een introspectieve of mysterieuze sfeer te creëren.
* De Mixolydische modus produceert daarentegen vaak een meer uitbundige of triomfantelijke sfeer vanwege de grote zesde en zevende intervallen. Het wordt veel gebruikt in bluesmuziek, jazz en rockmuziek om een "helder en vrolijk" gevoel te creëren.
Kortom, de Dorian- en Mixolydian-modi bieden unieke kenmerken die bijdragen aan de emotionele diepgang en muzikale expressie in een compositie. Door hun onderscheidende kenmerken te begrijpen, kunnen muzikanten ze effectief gebruiken bij het creëren van muziek die resoneert met de beoogde sfeer en stijl.