In klassieke muziek wordt de cyclische vorm vaak gebruikt in sonates, concerten en symfonieën. Het eerste deel van een sonate is vaak in sonate-allegro-vorm, die bestaat uit een expositie, ontwikkeling en recapitulatie. De expositie introduceert de hoofdthema's van de beweging, de ontwikkeling onderzoekt en transformeert de thema's, en de recapitulatie herhaalt de thema's in hun oorspronkelijke volgorde.
Cyclische vorm kan ook worden gebruikt in andere soorten muziek, zoals jazz, blues en elektronische muziek. In de jazz wordt de cyclische vorm vaak gebruikt bij improvisatie, waarbij muzikanten muzikale frasen herhalen en ontwikkelen over een akkoordprogressie. In de blues wordt de cyclische vorm vaak gebruikt in de blues van 12 maten, die uit drie frasen van vier maten bestaat. In elektronische muziek wordt cyclische vorm vaak gebruikt in techno- en trancemuziek, waarbij herhalende muzieklussen een hypnotiserend effect creëren.
Cyclische muziek is een krachtig hulpmiddel voor het creëren van muzikale interesse en opwinding. Door muzikale thema's te herhalen en te transformeren, kunnen componisten en muzikanten een gevoel van momentum creëren en naar een climax toewerken. Cyclische muziek kan ook worden gebruikt om een gevoel van eenheid en samenhang te creëren, door verschillende delen van een muziekstuk met elkaar te verbinden.