Bij analoge radio-uitzendingen (AM en FM) is er bijvoorbeeld een beperkt aantal kanalen toegewezen door overheidsvoorschriften. In de Verenigde Staten zijn er ongeveer 10.000 AM- en 15.000 FM-radiostations, die elk op hun eigen toegewezen frequentie werken. Deze frequenties zijn onderverdeeld in verschillende banden, zoals de AM-omroepband (535-1705 kHz) en de FM-omroepband (88-108 MHz).
Bij digitale radio-uitzendingen (zoals DAB+) is het concept van kanalen anders. DAB+ maakt gebruik van multiplextechnologie waarmee meerdere digitale audiostreams op één frequentiekanaal kunnen worden verzonden. Dit maakt een groter aantal kanalen in hetzelfde toegewezen spectrum mogelijk. Naast traditionele radiokanalen zijn er ook kanalen voor gespecialiseerde diensten zoals marifoonradio, luchtvaartradio, noodcommunicatie en mobiele radio (mobiele netwerken).
In mobiele communicatiesystemen (cellulaire netwerken) houdt het concept van kanalen verband met de frequentiebanden die zijn toegewezen voor draadloze diensten. Deze frequentiebanden zijn verdeeld in meerdere kanalen, elk met een specifieke bandbreedte en draaggolffrequentie. Het aantal beschikbare kanalen hangt af van de specifieke cellulaire technologie en spectrumtoewijzing in elk land of elke regio.
Bij GSM is elke draaggolffrequentie bijvoorbeeld verdeeld in 124 kanalen, elk met een bandbreedte van 200 kHz. In LTE (Long-Term Evolution) worden de kanalen resourceblokken genoemd en kunnen ze in grootte variëren en worden samengevoegd om hogere datasnelheden te bereiken.