1. X/Y
De X/Y-techniek levert een stereobeeld op van ongeveer 90-130 graden. Twee cardioïde microfoons zijn in een ‘X’-formatie direct boven elkaar opgesteld. Meestal bevindt de onderste microfoon zich in een hoek van 90 graden ten opzichte van de bovenste microfoon, wat betekent dat deze loodrecht staat. U kunt hem echter zo kantelen dat hij dichterbij of verder uit elkaar staat, afhankelijk van hoeveel stereobeeld u wilt.
2. Gespreid paar (A/B)
Bij de spaced pair-techniek (ook wel een A/B-stereopaar genoemd) worden dezelfde twee microfoons naast elkaar op een afstand van elkaar geplaatst in plaats van direct boven elkaar. Deze methode creëert een veel breder stereobeeld dan de X/Y-opstelling, maar kan ook het risico met zich meebrengen dat er meer achtergrondgeluid wordt vastgelegd (vooral als je buiten of in een grote kamer opneemt).
Voor geavanceerde instellingen waarvoor meer microfoons nodig zijn, zijn er twee hoofdtechnieken die u kunt gebruiken.
1. ORTF
De ORTF-opnamemethode is een variatie in paren met tussenruimte, waarbij gebruik wordt gemaakt van twee cardioïde microfoons (of hypercardioïde) die op een vaste hoek van 110 graden van elkaar zijn geplaatst, op een afstand van 17 centimeter. De ORTF-techniek geeft je een breed stereobeeld dat daalt tot ongeveer 80 Hz, waar het smaller wordt en je het stereo-effect van geluiden aan de buitenranden begint te verliezen.
2. Blumlein-paar
De Blumlein Pair-methode maakt gebruik van twee bij elkaar passende microfooncapsules in een samenvallend paar (de ene microfoon direct voor de andere). De capsules zijn in een hoek van 90 graden ten opzichte van elkaar georiënteerd, één verticaal en één horizontaal. Omdat alle cardioïde microfoons en de meeste hypercardioïden worden beschouwd als "achtvormige" microfoons wanneer de polaire grafiek 180 graden op zijn kant wordt gedraaid, kunnen zowel cardioïden als beide hypercardioïden bij deze techniek werken in een "pseudo Blumlein-paar".