* Het "a"-geluid. In het Amerikaans-Engels wordt de 'a'-klank doorgaans uitgesproken als een tweeklank, wat betekent dat de klank begint met de ene klank en dan overgaat naar de andere. De 'a' in 'kat' wordt bijvoorbeeld uitgesproken als 'ae'. In het Brits-Engels wordt de 'a'-klank doorgaans uitgesproken als een monoftong, wat betekent dat het maar één klank is. De 'a' in 'kat' wordt bijvoorbeeld uitgesproken als 'ah'.
* Het "e"-geluid. In het Amerikaans-Engels wordt de 'e'-klank doorgaans uitgesproken als een tweeklank, beginnend met een 'eh'-klank en dan overgaand in een 'ee'-klank. De 'e' in 'bet' wordt bijvoorbeeld uitgesproken als 'eh-ee'. In het Brits-Engels wordt de 'e'-klank doorgaans uitgesproken als een monoftong, wat betekent dat het maar één klank is. De 'e' in 'bet' wordt bijvoorbeeld uitgesproken als 'eh'.
* Het "i"-geluid. In het Amerikaans-Engels wordt de 'i'-klank doorgaans uitgesproken als een tweeklank, beginnend met een 'ah'-klank en dan overgaand naar een 'ee'-klank. De 'i' in 'zit' wordt bijvoorbeeld uitgesproken als 'ah-ee'. In het Brits-Engels wordt de 'i'-klank doorgaans uitgesproken als een monoftong, wat betekent dat het slechts één klank is. De 'i' in 'sit' wordt bijvoorbeeld uitgesproken als 'ih'.
* Het "o"-geluid. In het Amerikaans-Engels wordt de 'o'-klank doorgaans uitgesproken als een tweeklank, beginnend met een 'aw'-klank en dan overgaand in een 'oh'-klank. De 'o' in 'cot' wordt bijvoorbeeld uitgesproken als 'aw-oh'. In het Brits-Engels wordt de 'o'-klank doorgaans uitgesproken als een monoftong, wat betekent dat het maar één klank is. De 'o' in 'cot' wordt bijvoorbeeld uitgesproken als 'ah'.
* Het "u"-geluid. In het Amerikaans-Engels wordt de 'u'-klank doorgaans uitgesproken als een tweeklank, beginnend met een 'oo'-klank en dan overgaand in een 'ew'-klank. De 'u' in 'cut' wordt bijvoorbeeld uitgesproken als 'oo-ew'. In het Brits-Engels wordt de 'u'-klank doorgaans uitgesproken als een monoftong, wat betekent dat het maar één klank is. De 'u' in 'cut' wordt bijvoorbeeld uitgesproken als 'uh'.
Medeklinkergeluiden
* Het "r"-geluid. In Amerikaans-Engels wordt de 'r'-klank doorgaans uitgesproken als een rhotische klank, wat betekent dat deze duidelijk wordt uitgesproken. De 'r' in 'rood' wordt bijvoorbeeld uitgesproken als 'r'. In Brits Engels wordt de 'r'-klank doorgaans uitgesproken als een niet-rhotisch geluid, wat betekent dat deze niet duidelijk wordt uitgesproken. De 'r' in 'rood' wordt bijvoorbeeld uitgesproken als 'uh'.
* Het "l"-geluid. In het Amerikaans-Engels wordt de 'l'-klank doorgaans uitgesproken als een 'donkere l', wat betekent dat de tong de achterkant van de bovenste voortanden raakt. De 'l' in 'let' wordt bijvoorbeeld uitgesproken als 'l'. In het Brits-Engels wordt de 'l'-klank doorgaans uitgesproken als een 'duidelijke l', wat betekent dat de tong het gehemelte raakt. De 'l' in 'let' wordt bijvoorbeeld uitgesproken als 'l'.
* Het "t"-geluid. In Amerikaans-Engels wordt de 't'-klank doorgaans uitgesproken als een 'flapped t', wat betekent dat deze wordt uitgesproken met een snelle tik van de tong tegen de achterkant van de bovenste voortanden. De 't' in 'water' wordt bijvoorbeeld uitgesproken als 't'. In het Brits-Engels wordt de 't'-klank doorgaans uitgesproken als een 'losgelaten t', wat betekent dat de tong wordt uitgesproken met een volledige vrijgave van de tong vanaf de achterkant van het bovenbeen.