in de schemernevel, waar de slaap zijn betovering weeft,
een zacht briesje fluistert, geheimen die het kan vertellen.
mijn ziel begint aan een reis, voorbij de rijken die ik kende,
waar fantasieën vorm krijgen en dromen uitkomen.
(Koor)
Ik droomde een droom, een symfonie van licht,
een tapijt van kleuren, zo stralend en helder.
met een hartstocht neemt het de aanblik in zich op
een canvas van verwondering in het canvas van verwondering in het canvas als verwondering
(vers 2)
door etherische landschappen dwaalde ik doelloos,
langs trapsgewijze watervallen, waar echo's zachtjes achterblijven.
onder de maanverlichte hemel danste ik met elfachtige gratie,
het omarmen van een wereld waar de tijd geen achtervolging kan vinden.
(Koor)
Ik droomde een droom, een symfonie van licht,
een tapijt van kleuren, zo stralend en helder.
met een hartstocht neemt het de aanblik in zich op
een canvas van verwondering in het canvas van verwondering
( brug )
een gefluisterd slaapliedje, de symfonie zwaaide,
alsof het universum mij had uitgekozen om te spelen.
mijn geest steeg hoog, als de majestueuze vlucht van een adelaar,
in het rijk van dromen, waar schaduwen samensmelten met het licht
(Koor)
Ik droomde een droom, een symfonie van licht,
een tapijt van kleuren, zo stralend en helder.
met een hartstocht neemt het de aanblik in zich op
een canvas van verwondering in het canvas van verwondering
(outro)
De zachte aanraking van de dageraad bracht de omhelzing van het ontwaken,
toch klinken de echo's van de dromen nog steeds in genade voort.
dankbaar voor de reis die mijn ziel had gekend,
een schatkist vol herinneringen, die voor altijd getoond moeten worden.