Romantische poëzie verkent vaak de symboliek van alledaagse objecten of verschijnselen , zoals een urn of het gezang van een nachtegaal . In een 1818 brief aan zijn vriend Thomas Liefde Peacock , een romanschrijver en dichter Shelley schreef: " Ik heb altijd te zoeken in wat ik zie de manifestatie van iets buiten het heden en tastbaar object . " In " West Wind , " de spreker mediteert over de vele metafysische betekenis van de wind in petto heeft voor hem .
Poëzie als een morele kracht
In zijn traktaat " een verdediging van de Poëzie , " Shelley schreef: " de grote instrument van moreel goed is de verbeelding ; en poëzie beheert het effect door te handelen op de oorzaak . "Met andere woorden , poëzie inspireert verbeelding van lezers en hun verbeelding te bewegen hen om betere mensen te zijn . In strofe 5 van " West Wind , " de spreker denkt aan de winterse wind als een spirituele kracht voor vernieuwing , het spelen op de vele Latijnse betekenis van " spiritus " - "wind ", " adem " " en " inspiratie "Als de lente. volgt de winter , verlangt hij naar de wind om het leven in te blazen zijn ' dode gedachten " , zodat ze " levend maken van een nieuwe geboorte " van de lezers , en " verstrooien ... mijn woorden onder de mensen " te zijn poëzie te verspreiden " profetie. "
Formele Innovatie
de Romantische periode volgde - en reageerde tegen - de neoklassieke periode , die zwaar heeft zich gebaseerd op de klassieke literaire vormen en genres en gericht op stilistische " juistheid . " romantische dichters , waaronder William Wordsworth , Samuel Taylor Coleridge , John Keats en Shelley creëerde nieuwe vormen , het kiezen van de creativiteit en verbeelding dan rigide regels , maar toch deel aan de poëtische traditie door het herwerken gevestigde poëtische vormen . In " West Wind , " Shelley combineert de vormen van een Engels sonnet ( zoals Shakespeare schreef ) en Italiaanse terza rima (die Dante gebruikt in zijn " Goddelijke Komedie " ) tot een unieke vorm van de vijf 14 - lijn strofen bereiken . Elke kamer is verdeeld in vier tercets en een laatste couplet , rijmende ABA BCB CDC DED EE .
Apostrophe
apostrof is een poëtische conventie waarin de spreker direct iemand behandelt die is niet daar of iets niet-menselijke . Het verschijnt regelmatig in Romantische poëzie , in overeenstemming met de nadruk die de beweging op het vastleggen van " het spontane overstromen van krachtige gevoelens ', zoals Wordsworth schreef in het voorwoord van de eerste woorden van de " West Wind " is een apostrof " Lyrical Ballads . " : " O wilde Westen Wind , " en apostrofs peper het gedicht heel. De lijnen " O, gij die chariotest om hun donkere winterse bed /De gevleugelde zaden " ; " Gij hadt die ontwaken uit zijn zomer dromen /De blauwe Middellandse Zee " ; " Gij , o oncontroleerbare ! " Zijn een paar van de vele .