De cast van een Elizabethaanse productie was volledig mannelijke , en de leden speelden verschillende personages binnen een voorstelling ; vrouwen opgenomen . Kostuums werden gebruikt om te illustreren en te scheiden van de introductie van een nieuw personage , en werden felgekleurde en luxe . De kostuums en de kleuren waren zeer belangrijk omdat ze werden gebruikt om te verwijzen naar de individuele rollen van de cast . Op een gegeven moment , verboden Elizabethans felgekleurde kleding , het verlenen van toestemming om alleen rijke mensen , royalty en acteurs .
Props
Props waren een essentieel instrument voor de acteurs op de Elizabethaanse fase . Veel van de stukken had scènes met zwaardvechten . De acteurs regelmatig geoefend en getraind om hun zwaarden realistisch zwaaien en letsel te voorkomen. Wanneer een dramatische dood werd opgevoerd in een toneelstuk , werd een rode zakdoek getrokken uit het kostuum om bloed symboliseren . Om verder realisme , werd het podium vaak opgezet met meubels rekwisieten zoals bedden , tafels en stoelen .
Vocals
Elizabethaanse theater algemeen liep meer dan twee uur lang, zonder pauze. Het belangrijkste doel op dit moment was om te illustreren , mondeling , precies wat er gaande was in het spel, of het nu komedie of tragedie . Een deel van de theaters gehuisvest 3.000 toeschouwers , waarvan de meeste niet over een affiche te volgen , of enige kennis van het verhaal wordt verteld . De toneelschrijvers van dit moment , Shakespeare is de meest populaire , schreef zeer melodramatisch , poëtische verzen die vrij lang waren . Wanneer een acteur leverde zijn lijn , stond hij vaak geconfronteerd in verschillende hoeken van het podium, de mond wijd open , duidelijk en zorgvuldig articuleren elk woord met felle, zorgvuldig geplaatst nadruk , zodat elke toeschouwer het perceel kon volgen .
Gebaren
Omdat de Elizabethaanse podium werd ontworpen om te worden bekeken vanuit drie kanten , was het onmogelijk om het even welk type van de achtergrond te hebben. Vertrouwen op zonlicht gedurende de dag en kaarslicht in de schemering , de toneelstukken waren volledig afhankelijk van kostuum vertegenwoordiging , stem projectie en overdreven gebaren van het hele lichaam en gezicht. Wanneer een komische karakter leverde een brutale lijn of een vrouwtje werd geportretteerd , zou de acteur vaak fladderen zijn wimpers , scheel zijn ogen en galop over het podium . Koninklijke personages had langzame , weloverwogen gebaren en werden met respect behandeld omdat ze vaak aanwezig bij de toneelstukken . Handen wees naar de hemel en geveegd sierlijk over de breedte van de fase waarin deze dramatische moties werden opgeroepen in het script .