verkeerde identiteit is de kritische drijvende kracht voor het conflict in vele toneelstukken van Shakespeare , met name de komedies . Persoonsverwisseling komt in twee vormen . Het kan een onschuldig misverstand of een goedbedoelende plot dat uiteindelijk veroorzaakt conflict binnen het spel ook niet. Het kan ook een kwaadaardige tactiek , in dienst van een schurk , te misleiden of leed de hoofdpersoon zijn. Een voorbeeld van het eerste type is de Viola /Cesario tweedeling in " Twelfth Night". Dit laatste kan worden geïllustreerd door Don Juan 's manipulatie van Claudio door persoonsverwisseling in " Much Ado About Nothing . "
Tragic Hero
Lees een Shakespeariaanse tragedie en je zult tegenkomen een tragische held . Aristoteles eerste onderzocht de kenmerken van de tragische held . De tragische held is een persoon van hoog - staande of adel , maar ze moeten een uitgesproken fout die ze relateable aan het publiek maakt en zorgt voor hun uiteindelijke ondergang hebben . Dit is belangrijk , omdat het versterkt de emotionele impact op het publiek van de ongelukkige gebeurtenissen die de tragische held zal overkomen tegen het einde van het spel . Hamlet , Othello , Macbeth , Romeo en Juliet , King Lear en Julius Caesar al typeren de tragische held .
Soliloquies
Een aantal van Shakespeare's meest opmerkelijke ( en vaak geciteerde ) lijnen zijn uit monologen gegeven door personages . Een monoloog is een toespraak van een karakter om zichzelf ; hij kan ook de toespraak rechtstreeks naar zijn publiek . De monoloog is het principe apparaat dat wordt gebruikt door Shakespeare tot personages krijgen om gedachten en motieven om het publiek dat ze niet zou openbaren aan een ander karakter op het podium te onthullen . Het is door middel van monologen , bijvoorbeeld , dat het publiek het kwaad rijden Iago 's sabotage van Othello volledig ziet . Dit apparaat wordt gebruikt over het gehele lichaam van het werk van Shakespeare .
Iambic Pentameter
Geleerden druk maken over de " poëtische " en " muzikale " taal van Shakespeare . Deze poëzie en muzikaliteit was niet alleen het bijproduct van een genie toneelschrijver . Het is de bedoeling. Shakespeare's toneelstukken zijn gebonden aan hun gulle gebruik van jambische pentameter , een metrische regel met 10 lettergrepen en het volgen van een ritme van da - dum- da - dum- da - dum- da - dum- da - DUM . Gelden dat ritme naar de volgende passage uit Hendrik V de beroemde "St. Crispin 's Day Speech . "
" En heren in Engeland nu-een - bed
Zal zichzelf denken accurs'd ze niet waren hier ,
En houden hun manhoods goedkope whiles elke spreekt
Dat vocht met ons op Saint Crispin 's Day. "