Bouwstijlen : neoromaanse

De Amerikaanse neoromaanse bouwstijl is gebaseerd op de wens van architecten om de Romaanse stijl populair in Europa reanimeren tijdens de zesde tot 10e eeuw . Deze revival begon in de vroege jaren 1800 en was een frequente stijl voor kerken en openbare gebouwen . Een van de meest bekende voorbeelden van opwekking romaanse stijl is het Smithsonian Institution in Washington , DC , die de onregelmatige lijnen en gladde hardstenen muren typisch voor de Romaanse stijl gebruikt . Neoromaanse Kenmerken

De functie die de neoromaanse stijl van de Amerikaanse architectuur definieert is de halfronde boog gebruikt voor bijna alle deuropeningen en ramen . De gevel van de neoromaanse gebouwen zal meestal zijn puntdaken geflankeerd door torens van asymmetrische hoogten . De daken zijn meestal conisch en de torens piramidale . De standaard plattegrond --- genaamd basiliek stijl --- bevat een schip, vestibule en de toren .
Neoromaanse Huizen, 1840-1850

In Amerika , huizenbouwers gekopieerd van de romaanse stijl door het bouwen van drie of vier verdiepingen tellende huizen met meerdere torens van de stijl na te bootsen . Gebogen openingen voor de ramen en deuren waren populair , zoals het lage dak met een grote overhang was . Neoromaanse huizen waren duur , en populair in New England en andere welvarende gebieden . De belangstelling voor de stijl was hoog in de jaren 1840 en 1850 , maar was enorm afgestorven door de jaren 1890 .
Victoriaanse Romaanse , 1870-1890

Na de topjaren van de Romaanse revival in de jaren 1840 en 1850 , de daaropvolgende decennia bracht over de Victoriaanse Romaanse revival tijdperk. Victoriaanse Romaanse stijl werd ook gekenmerkt door de halfronde boog. Victoriaanse Romaanse gebouwen hadden verschillende - gekleurde steen of baksteen rond de ramen , veel bogen , terra - cotta tegels en verschillende grootte ramen . Het gebruik van groteske en arabesk standbeelden typeert deze stijl van de architectuur . De Victoriaanse neoromaanse stijl , zelden gebruikt op huizen , was populair op grotere gebouwen , omdat ze voorzien voldoende ruimte voor de zware stenen.
Richardsonian Romaanse , 1870-1900

HH Richardson was een voorname architect wiens prestaties waren uniek genoeg om een stijl van architectuur naar hem vernoemd hebben . Hij handhaafde de typische bogen rond de ramen en deuren , maar verwijderde de uitgebreide gladde stenen aan de buitenkant . Buitenkant metselwerk Richardson was zwaar en ruw. Hij gebruikte vaak banden van ramen en openingen uitgewerkt door de textuur en de kleur van de steen. Gerechtsgebouwen , treinstations , kerken en universiteiten typeerde de structuren gebouwd in Richardsonian neoromaanse stijl.