Alan Ayckbourn schreef 'Absurd Person Singular' als reactie op het groeiende materialisme en het sociale isolement dat hij in de jaren zeventig in de Britse samenleving waarnam. Hij wilde een toneelstuk maken dat de absurditeit weerspiegelde van een samenleving waarin mensen zich meer zorgen maakten over uiterlijk en bezittingen dan over echte menselijke connecties. De titel van het stuk verwijst naar het idee dat elk personage op zijn eigen manier een 'absurd persoon' is, die een façade van normaliteit probeert te presenteren om hun innerlijke onzekerheden en ongelukkigheid te verbergen.
Hoe helpt dit inzicht te krijgen in het soort publiek waarvoor het bedoeld is?
De thema's van het stuk, sociaal isolement, klassenconflicten en de zoektocht naar zingeving in het leven, maken het relevant voor een breed publiek. Het wordt vaak uitgevoerd door amateur- en professionele theatergezelschappen als een manier om deze thema's te verkennen en hedendaagse maatschappelijke kwesties aan te pakken. De humoristische en satirische toon van het stuk maakt het ook aantrekkelijk voor publiek dat houdt van komedies over serieuze onderwerpen. "Absurd Person Singular" kan worden genoten door mensen van alle leeftijden en achtergronden, omdat het een tot nadenken stemmende en vermakelijke kijk biedt op de menselijke conditie.