Op een bepaald moment in de roman ontdekt Winston een ouderwetse koraal presse-papier in een uitdragerij. Hij beschrijft het koraal als "ingesloten in glas als een kostbaar klein dier." Winston is gefascineerd door de presse-papier omdat het een echt object uit het verleden is, in tegenstelling tot de in massa geproduceerde en gestandaardiseerde items die de wereld van 1984 vullen.
De presse-papier vertegenwoordigt ook Winstons verlangen naar vrijheid en authenticiteit. Hij stelt zich een tijd voor waarin mensen in harmonie met de natuur konden leven, en niet in de streng gecontroleerde, door toezicht geteisterde wereld van Oceanië. De presse-papier herinnert Winston eraan dat er ooit een tijd was waarin de dingen anders waren en geeft hem een sprankje hoop te midden van de somberheid van zijn bestaan.
Het is echter belangrijk op te merken dat het in glas omhulde koraal ook een herinnering is aan de kwetsbaarheid en vergankelijkheid van schoonheid en vrijheid. Hoewel Winston troost vindt in de presse-papier, weet hij dat deze nog steeds gevangen zit in het glas, net zoals hij gevangen zit in de onderdrukkende samenleving van Oceanië.
Uiteindelijk is het in glas omhulde koraal een metafoor voor de menselijke natuur en de voortdurende strijd tussen de krachten van repressie en vrijheid. Het herinnert ons eraan dat, hoe somber de zaken ook lijken, er altijd hoop is op verandering en een betere toekomst.