2. Sculpturen uit de Klassieke periode waren bedoeld om momenten van actie en emotie vast te leggen. Contrapposto, een pose waarbij het gewicht naar één been wordt verplaatst, werd vaak gebruikt om dynamiek aan sculpturen toe te voegen.
3. In de Hellenistische periode concentreerden Griekse kunstenaars zich op het uiten van individuele kenmerken, emoties en de dramatische momenten van scènes. Ze experimenteerden met verschillende poses, uitdrukkingen en onderwerpen om een gevoel van emotie en verhalen over te brengen in sculpturen.
4. Griekse beeldhouwers begonnen ook de weergave van gordijnen te onderzoeken, waarbij ze veel aandacht besteedden aan de stoffentexturen, plooien en hoe deze over de figuren vloeiden. Dit verbeterde het realisme en voegde visuele interesse toe aan sculpturen.
5. Met de opkomst van het hellenistische naturalisme omarmden Griekse kunstenaars de emotionele en psychologische intensiteit en creëerden ze sculpturen met overdreven uitdrukkingen, dynamische poses en een gevoel van theatraliteit.