Orpheus was een legendarische muzikant, dichter en profeet in de oude Griekse mythologie. Hij was de zoon van Calliope, de muze van de epische poëzie, en Oeagrus, de koning van Thracië. Orpheus zou van Apollo een lier hebben gekregen en die van de god zelf hebben geleerd.
De muziek van Orpheus was zo mooi dat ze alle levende wezens en zelfs levenloze voorwerpen kon bekoren. Hij kon bomen laten dansen, rivieren bergop laten stromen en wilde dieren hem laten volgen. Er wordt gezegd dat zelfs de goden tot tranen toe geroerd waren door zijn muziek.
Het beroemdste verhaal van Orpheus is zijn reis naar de onderwereld om zijn vrouw Eurydice te redden. Eurydice was gebeten door een slang en stierf, en Orpheus was zo verdrietig dat hij besloot naar de onderwereld te gaan en haar terug te brengen. Hij wist de veerman Charon te verleiden hem over de rivier de Styx te brengen, en hij speelde op zijn lier voor Hades, de god van de onderwereld. Hades was zo ontroerd door de muziek van Orpheus dat hij ermee instemde Eurydice te laten gaan, op voorwaarde dat Orpheus niet naar haar omkeek voordat ze de oppervlakte van de aarde hadden bereikt.
Orpheus ging akkoord met de voorwaarde, en hij en Eurydice begonnen terug te lopen naar de wereld van de levenden. Orpheus was echter zo overweldigd door vreugde dat hij de toestand vergat, en hij draaide zich om en keek nog eens naar Eurydice, net voordat ze de oppervlakte bereikten. Eurydice verdween onmiddellijk en Orpheus bleef alleen achter in zijn verdriet.
Orpheus was zo diepbedroefd dat hij weigerde ooit nog muziek te spelen. Hij stierf uiteindelijk van verdriet en zijn hoofd werd in de rivier de Hebrus geworpen. Er wordt gezegd dat zijn hoofd bleef zingen terwijl het stroomafwaarts dreef, en dat de bomen en bloemen langs de rivieroever bloeiden als reactie op de muziek.