Hier is hoe:
* Clerical Reform: Hij verving het patriarchaat, de hoogste positie in de Russisch -orthodoxe kerk, door de heilige synode, een raad van bisschoppen benoemd door de tsaar. Dit plaatste de kerk effectief onder controle van de staat.
* Secularisatie van kerklanden: Hij nam een groot deel van het land van de kerk in beslag, dat een belangrijke bron van rijkdom en macht was geweest. Deze overdracht van land aan de staat hielp bij het financieren van zijn ambitieuze hervormingen en projecten.
* Controle over kerkafspraken: Hij kreeg controle over de benoeming van bisschoppen en andere hooggeplaatste kerkfunctionarissen. Dit stelde hem in staat om de loyaliteit van de kerk te waarborgen en mogelijke uitdagingen voor zijn gezag te voorkomen.
* Beperking van de invloed van de kerk: Hij beperkte de rol van de kerk in het openbare leven en beperkte de invloed ervan op onderwijs en andere aspecten van de samenleving. Hij introduceerde ook voorschriften gericht op het beheersen van het monasticisme.
* Promotie van westerse invloed: Hij moedigde de goedkeuring aan van West -Europese ideeën en praktijken, die vaak botsten met traditionele orthodoxe waarden. Dit leidde tot een daling van de culturele invloed van de kerk.
Het is belangrijk op te merken dat Peter de Grote niet ronduit vijandig stond tegenover de Russisch -orthodoxe kerk. Hij zag het als een cruciaal hulpmiddel voor het handhaven van de sociale orde en het bevorderen van zijn visie op een gemoderniseerd Rusland. Hij betuttelde zelfs religieuze instellingen en nam actief deel aan kerkceremonies. Hij was echter vastbesloten om ervoor te zorgen dat de kerk ondergeschikt bleef aan de staat.
Door deze maatregelen te implementeren, verminderde Peter de grote de macht en de autonomie van de Russisch -orthodoxe kerk aanzienlijk. Dit stelde hem in staat zijn eigen autoriteit te verstevigen en zijn ambitieuze hervormingen door te voeren zonder geconfronteerd te worden met aanzienlijke religieuze oppositie.