1. Sterfte en het gemeenschappelijke lot: Hamlet erkent de universaliteit van de dood, in het besef dat zelfs degenen die ooit machtig of invloedrijk waren, zoals Caesar of Alexander de Grote, nu tot louter schedels zijn gereduceerd. Hij denkt na over het feit dat de dood het gemeenschappelijke lot is van alle mensen, ongeacht hun status of prestaties in het leven.
2. De angst voor het onbekende: Hamlet worstelt met de onzekerheid en angst rond het hiernamaals. Hij vraagt zich af of het beter is om de ontberingen en het lijden van het leven te doorstaan, of het risico te nemen het onbekende rijk van de dood onder ogen te zien. Hij denkt na over de mogelijkheid van een eeuwige slaap, vrij van de pijn en onrust van de levende wereld, maar ook van de angst voor mogelijk lijden in het hiernamaals.
3. De kwestie van actie versus inactiviteit: Hamlet's beschouwing van de dood brengt hem ertoe zijn eigen passiviteit en aarzeling in twijfel te trekken bij het zoeken naar wraak op zijn oom Claudius voor de moord op zijn vader. Hij realiseert zich dat de angst voor de dood en wat daarna komt hem ervan kan weerhouden beslissende actie te ondernemen. Hamlet worstelt met de morele implicaties van wraak en de mogelijke gevolgen van zijn daden.
4. De complexiteit van de menselijke natuur: Door zijn meditaties over de dood reflecteert Hamlet op de complexiteit van de menselijke natuur. Hij contrasteert de grootsheid en nobelheid van het menselijk denken met de broosheid en kwetsbaarheid van het fysieke lichaam. Hamlet denkt na over de paradox dat hij in staat is tot grote intellectuele en emotionele capaciteiten en tegelijkertijd vatbaar is voor de onvermijdelijkheid van de dood.
5. De betekenis van het leven vinden: Hamlet's nadenken over leven en dood zet hem ertoe aan de betekenis en het doel van het bestaan in twijfel te trekken. Hij probeert te begrijpen waarom mensen lijden en ontberingen doorstaan en worstelt met de existentiële zoektocht naar het vinden van vervulling en waarde in het leven vóór het uiteindelijke einde van de dood.
Hamlet's slotgedachten na het nadenken over de schedels en het idee van de dood omvatten reflecties over de sterfelijkheid, de onbekende aard van het hiernamaals, het dilemma tussen actie en inactiviteit, de complexiteit van de menselijke natuur en de zoektocht naar betekenis en doel in het leven. Deze diepgaande contemplaties onderstrepen de filosofische diepgang van Shakespeares toneelstuk en nodigen lezers uit om na te denken over hun eigen existentiële vragen.