In de Griekse mythologie was Orpheus een legendarische muzikant, dichter en profeet. Hij was de zoon van de muze Calliope en de Thracische koning Oeagrus. Orpheus zou van Apollo een lier hebben gekregen, en hij werd zo bedreven in het bespelen ervan dat hij alle levende wezens kon charmeren. Er werd ook gezegd dat hij de kracht had om met zijn muziek rotsen en bomen te verplaatsen.
Op een dag werd Orpheus verliefd op een mooie nimf genaamd Eurydice. Ze trouwden, maar hun geluk was van korte duur. Op een dag werd Eurydice gebeten door een slang en stierf. Orpheus was zo verdrietig dat hij besloot naar de onderwereld te gaan en haar terug te brengen.
Orpheus daalde af naar de onderwereld en speelde op zijn lier voor Hades, de god van de doden. Hades was zo ontroerd door de muziek van Orpheus dat hij ermee instemde Eurydice terug te laten keren naar de wereld van de levenden, maar op één voorwaarde:Orpheus kon niet naar Eurydice terugkijken totdat ze allebei de oppervlakte van de aarde hadden bereikt.
Orpheus en Eurydice begonnen terug te lopen naar de wereld van de levenden, maar Orpheus was zo bezorgd dat Eurydice hem niet zou volgen dat hij zich omdraaide om naar haar te kijken. Zodra hij dat deed, verdween ze voor altijd.
Orpheus was diepbedroefd en hij herstelde nooit van het verlies van Eurydice. Hij zwierf over de aarde en zong droevige liedjes over zijn liefde voor haar. Uiteindelijk werd hij verscheurd door een groep Maenaden, waanzinnige volgelingen van de god Dionysus.
De mythe van Orpheus en Eurydice is een verhaal over liefde, verlies en de kracht van muziek. Het is ook een verhaal over de gevaren van terugkijken en het belang van geloof.