In 'Gras' Sandburg gebruikt het beeld van gras om de veerkracht van het leven weer te geven. Het gedicht begint met de regel 'Stapel de lichamen hoog op bij Austerlitz en Waterloo', die verwijst naar twee grote veldslagen in de Napoleontische oorlogen. Sandburg beschrijft vervolgens hoe het gras over het slagveld groeit, de lichamen bedekt en het leven in het land herstelt. Deze beelden suggereren dat er zelfs te midden van dood en vernietiging nog steeds hoop is op nieuw leven.
In 'Anekdote van de pot' Stevens gebruikt het beeld van een pot om de kracht van kunst weer te geven om de natuurlijke wereld te transformeren. Het gedicht begint met de regel:'Ik heb een pot in Tennessee geplaatst', wat een simpele feitelijke vaststelling lijkt. Stevens beschrijft vervolgens echter hoe de pot het landschap eromheen verandert. De pot wordt een centraal punt voor de natuurlijke wereld en lijkt orde en schoonheid in de chaos te brengen. Deze beelden suggereren dat kunst de kracht heeft om de wereld te begrijpen en iets nieuws en moois te creëren dat buitengewoon is.
Zowel 'Grass' als 'Anekdote uit de pot' zijn krachtige gedichten die natuurlijke beelden gebruiken om complexe ideeën over leven, dood en kunst te onderzoeken. Hoewel de twee gedichten in veel opzichten verschillend zijn, delen ze enkele belangrijke overeenkomsten in hun thema's en beelden.