Hier zijn de manieren waarop het kwaad werd uitgevoerd op Oedipus en Jocasta:
1. Openbaring van hun taboes:
Het grootste kwaad waarmee Oedipus en Jocasta werden geconfronteerd, was de onthulling van hun incestueuze relatie. Toen ze zich realiseerden dat ze onbewust een dergelijke daad hadden begaan, werden ze vervuld van schuldgevoel, wanhoop en schaamte.
2. Dood van Jocasta:
Overweldigd door het gewicht van haar zonden pleegde Jocasta zelfmoord door zichzelf op te hangen. Haar dood voegde een nieuwe laag van tragedie en kwaad toe aan de voortdurende gebeurtenissen in Thebe.
3. Verminking van Oedipus:
In verdriet en angst stak Oedipus zijn eigen ogen uit als straf voor zijn daden. Hij koos ervoor een leven van blindheid te leiden, als symbool van de duisternis die over zijn leven was gevallen.
4. Verbanning uit Thebe:
Oedipus werd verbannen uit Thebe, zijn geliefde stad. Hij werd gedwongen in ballingschap te leven, in de steek gelaten door de mensen over wie hij ooit regeerde en waar hij van hield.
5. Profetie en lot:
Het kwade lot dat Oedipus en Jocasta overkwam, werd door een profetie voorspeld voordat ze zelfs maar geboren waren. De onvermijdelijke aard van dit lot voegde een element van tragische onvermijdelijkheid toe aan hun lijden.
6. Goddelijke afkeuring:
Hun daden werden gezien als een belediging tegen de goden, die hen met tegenslagen straften. In de oude Griekse mythologie veroorzaakten dergelijke daden van overmoed vaak de toorn van goddelijke machten.
7. Verlies van sociale status:
Oedipus en Jocasta, ooit beschouwd als gerespecteerde figuren in de samenleving, werden ontdaan van hun eer en sociale status toen de waarheid over hun relatie aan het licht kwam.
8. Psychologische kwelling:
Zowel Oedipus als Jocasta ervoeren enorm psychisch lijden. Ze werden achtervolgd door herinneringen aan hun zonden en leefden in voortdurende angst en pijn.
9. Gebroken dromen:
Het kwaad dat zich ontvouwde vernietigde de dromen en ambities die Oedipus en Jocasta hadden voor hun leven en koninkrijk. Hun ondergang vernietigde al hun hoop en plannen voor de toekomst.
10. Erfenis van verdriet:
Hun verhaal werd een waarschuwend verhaal dat werd herinnerd en van generatie op generatie werd doorgegeven, en diende als waarschuwing tegen opstandigheid en hoogmoed.
Samenvattend werden Oedipus en Jocasta niet expliciet vervloekt door een specifiek individu, maar werden ze geconfronteerd met een culminatie van tragische omstandigheden en goddelijke profetieën die enorm lijden en kwaad over hun leven brachten.