De tragische held van Aristoteles is typisch een complex en moreel dubbelzinnig personage, dat door een combinatie van zijn eigen tekortkomingen en omstandigheden een ondergang ervaart en uiteindelijk een ongelukkig lot tegemoet gaat.
Prufrock daarentegen wordt in het gedicht niet geconfronteerd met een significante omkering van het fortuin en wordt ook niet geconfronteerd met een dreigend onheil. In plaats daarvan wordt hij afgeschilderd als een introspectief en zelfbewust individu, dat worstelt met interne angsten, twijfels en angsten die hem ervan weerhouden volledig deel te nemen aan het leven en zijn verlangens te uiten.
Hoewel de introspecties van Prufrock zijn emotionele diepgang en interne conflicten onthullen, volgt zijn reis niet het klassieke traject van een tragische held. In plaats daarvan onderzoekt het gedicht zijn staat van inactiviteit, zijn onvermogen om beslissende stappen te zetten en zijn remmingen te overwinnen, waardoor hij in een voortdurende staat van stilstand verkeert.
Het is echter vermeldenswaard dat het gedicht geen eenvoudige en definitieve interpretatie biedt, en dat sommige lezers elementen kunnen vinden die resoneren met het concept van tragedie. Prufrocks intense preoccupatie met sociale normen en maatschappelijke verwachtingen kan bijvoorbeeld worden gezien als een vorm van zelfopgelegde gevangenschap die hem er uiteindelijk van weerhoudt persoonlijke vervulling en geluk te bereiken.
Hoewel J. Alfred Prufrock bepaalde kenmerken vertoont die vaak worden geassocieerd met tragische helden, zoals introspectie, interne conflicten en het onvermogen om besluitvaardig op te treden, belichaamt hij uiteindelijk niet volledig het traditionele concept van een tragische held in de aristotelische zin.