* Een symbool van onbetwistbare partijloyaliteit: De Parsons zijn een archetypische partijfamilie, blindelings gewijd aan Big Brother en de ideologie van de partij. Hun enthousiasme voor oorlog, hun constante toezicht op hun buren en hun volledige gebrek aan kritisch denken illustreren de ideale burger van de partij.
* Een herinnering aan de alomtegenwoordigheid van partijcontrole: Winston ziet de Parsons als een weerspiegeling van het succes van de partij bij het indoctrineren van de bevolking. Hun onbetwistbare gehoorzaamheid en gebrek aan individualiteit laten zien hoe diep de partij heeft geïnfiltreerd, zelfs de meest intieme aspecten van het leven van mensen.
* Een bron van zowel walging als medelijden: Winston is zowel afgestoten als bedroefd door de Parsons. Hij vindt hun blinde geloof en enthousiasme voor de partijafweer, maar toch heeft hij geen medelijden met hun gebrek aan keuzevrijheid en hun onvermogen om kritisch te denken.
* Een contrast met Winstons eigen verlangens: Winstons verlangen naar rebellie en individuele vrijheid wordt benadrukt door de volledige conformiteit van de Parsons. Hij erkent dat hij iets anders wil, iets buiten de controle van de partij.
* Een weergave van het potentieel voor geweld en wreedheid: De kinderen van de Parsons, met name hun zoon, blijken behoorlijk wreed en gewelddadig te zijn. Ze doen activiteiten zoals het bespioneren van hun buren en deelnemen aan gewelddadige games, het vermogen van het vermogen van de partij om wreedheid te cultiveren, zelfs bij jonge kinderen.
Uiteindelijk dienen de Parsons als een krachtige herinnering aan de onderdrukkende aard van de controle van de partij en de ontmenselijke effecten van haar ideologie. Ze vertegenwoordigen de antithese van Winstons eigen ambities voor vrijheid en onafhankelijke denken.