Het gedicht begint met het beeld van een schildpad, een langzaam bewegend wezen dat de geduldige, weloverwogen aard van poëtische creatie lijkt te belichamen. Het schild van de schildpad, 'gesneden en gegrift', suggereert het ingewikkelde vakmanschap dat gepaard gaat met het schrijven van een gedicht. De spreker merkt op dat het schild van de schildpad "te zwaar is voor zijn eigen bestwil", wat impliceert dat het gewicht van poëtische expressie soms belastend of overweldigend kan zijn.
Ryan trekt vervolgens een parallel tussen de strijd van de schildpad om vooruit te komen en de strijd van de dichter om de juiste woorden en beelden te vinden om hun gedachten en gevoelens over te brengen. De regels "het zal geen haast hebben; het zal aankomen" suggereren dat het proces van het schrijven van poëzie geduld en doorzettingsvermogen vereist, en dat het eindresultaat de moeite waard is.
Naarmate het gedicht vordert, verlegt Ryan haar focus naar de transformerende kracht van poëzie. Ze schrijft:"Als het zijn hoofd opheft en schreeuwt, / wordt een gedicht geboren", wat impliceert dat poëzie voortkomt uit een moment van intense emotie of inspiratie. Het gedicht zelf wordt een levend wezen, met een eigen stem en een eigen verhaal.
In de laatste regels benadrukt Ryan het duurzame karakter van poëzie. Ze schrijft:'Een gedicht is een huis / het staat en verzet zich', wat suggereert dat poëzie de kracht heeft om de tand des tijds te doorstaan en lang nadat het geschreven is, bij de lezers te blijven resoneren.
Over het geheel genomen is 'Poetry' van Kay Ryan een viering van de kunst en het ambacht van poëzie, en een reflectie op de transformerende kracht van taal en expressie.