1. Gebruik van metafoor :De dichter vergelijkt de zon met 'gesmolten goud', wat een visioen van verzengende hitte oproept. De gouden metafoor suggereert een glinsterende schittering en intense warmte die uit de zon straalt.
2. Personificatie :De dichter verpersoonlijkt de zon door haar te omschrijven als ‘alles verslindend’ en ‘de laatste druppel water drinkend’. Deze zinnen suggereren dat de zon een onverzadigbare kracht is, die het land van vocht onttrekt en het uitdroogt.
3. Zintuiglijke details :De dichter gebruikt specifieke zintuiglijke details om de fysieke impact van de hitte over te brengen. De vermelding van de "gebakken aarde" en "rillende bomen" creëert een beeld van een desolaat en uitgeput landschap, waar zelfs de bomen lijken te trillen onder de intensiteit van de zon.
4. Contrast :Kabir plaatst de levendige kleuren en het leven van de ochtend tegenover de saaiheid van de middag. Hij benadrukt hoe de ooit 'paarse dageraad' plaats heeft gemaakt voor een 'vergeelde hemel', wat duidt op een verlies aan vitaliteit en energie in het licht van de meedogenloze hitte.
5. Beschrijvend taalgebruik :De dichter gebruikt rijke en nauwkeurige taal om de scène te beschrijven. Hij gebruikt bijvoeglijke naamwoorden als 'gesmolten', 'fel' en 'rillend' om de intensiteit van de hitte en de effecten ervan op het milieu te benadrukken.
Over het geheel genomen geeft Humayun Kabir's weergave van een hete middag in "Trains" levendig de drukkende hitte, de meedogenloze aard ervan en de impact die deze heeft op het landschap en de levende wezens daarin weer.