Een ondeugende oude ziel, en een juiste kietel.
Ze sprak in rijmpjes en verhalen zo lang,
Het veroorzaakte nogal wat opschudding, maar nooit een bui.
Met haar knipoog en haar giechel speelde ze haar rol,
En een twinkeling in haar ogen, die glinsterde als steenkool.
Ze liet haar sporen na, waardoor mensen glimlachten,
In de harten van iedereen liet ze een proces achter.
Dus laten we mevrouw Pickle niet vergeten,
Wiens herinneringen en avonturen altijd bijbels zijn.
Haar aanwezigheid was altijd een magische roep,
Een genot voor rijmliefhebbers, de beste van allemaal.