Bovendien suggereert het werkwoord 'slikt' een gevoel van consumptie en beheersing. Het houdt in dat de spiegel de reflecties opneemt en vasthoudt, bijna alsof hij ze absorbeert of vastlegt. Deze beelden voegen diepte en complexiteit toe aan het gedicht en nodigen de lezer uit om na te denken over de diepere betekenissen en symboliek achter de acties van de spiegel.
Personificatie is een poëtisch middel dat menselijke attributen, kenmerken of emoties geeft aan niet-menselijke objecten, dieren of abstracte ideeën. Door de spiegel te personifiëren en er de handeling van het slikken aan toe te schrijven, brengt de dichter een gevoel van leven en keuzevrijheid aan het object, waardoor een levendig en gedenkwaardig beeld ontstaat in de geest van de lezer.