1. Verplaatsing :Het gedicht begint met de regel 'Mijn gezicht is een kaart van afwezigheden', wat een gefragmenteerd en ontwricht zelfgevoel suggereert. De identiteit van de spreker is niet gecentreerd of volledig gevormd, maar eerder een product van de ruimtes en ervaringen waarvan zij wordt uitgesloten.
2. Verlies van identiteit :Serotte gebruikt beelden die verband houden met wissen, zoals 'onverlichte kamers', 'schaduwen' en 'onzichtbare kamers', om weer te geven hoe de identiteit van de spreker verduisterd en ontkend wordt. Het gebruik van het voornaamwoord ‘it’ om haar gezicht te beschrijven versterkt het gevoel van onthechting nog verder.
3. Onzichtbare geschiedenissen :Het gedicht benadrukt ook het uitwissen van de collectieve geschiedenis en ervaringen waarmee gemarginaliseerde gemeenschappen worden geconfronteerd. Serotte schrijft:‘Ik ben door de eeuwen heen gegaan, naamloos en verloren’, waarmee hij de anonimiteit en historische verwaarlozing benadrukt die zwarte individuen onder onderdrukkende systemen ervaren.
4. Erkenning zoeken :Ondanks de obstakels en de gemarginaliseerde status drukt de spreker een verlangen uit naar erkenning en validatie. Ze verlangt naar een ruimte waar haar aanwezigheid wordt erkend en haar ware identiteit wordt onthuld.
5. Empowerment door solidariteit :Het gedicht eindigt op een hoopvolle toon met de regel:'Je kent dit gezicht als het jouwe.' Dit suggereert een potentieel voor eenheid en identificatie tussen de spreker en anderen die soortgelijke ervaringen van vervreemding en marginalisering delen.
Over het geheel genomen legt "My Face" de complexiteit vast van het onderhandelen over persoonlijke en collectieve identiteit in het licht van onderdrukking. Serottes suggestieve beelden en emotionele taal benadrukken de strijd van de spreker om haar bestaan te laten gelden en erkend te worden binnen een samenleving die haar identiteit probeert uit te wissen.