Allen Ginsbergs gedicht "Howl", geschreven in 1956, wordt beschouwd als een van de belangrijkste werken van de Beat Generation en wordt geprezen om zijn rauwe, emotionele kracht en zijn kritiek op de Amerikaanse samenleving. Het gedicht is echter ook op grote schaal verboden en uitgedaagd vanwege zijn expliciete taalgebruik, seksuele beelden en de associatie met drugsgebruik en tegenculturele waarden.
In 1957 was "Howl" het onderwerp van een baanbrekend obsceniteitsproces in San Francisco. De uitgever van City Lights Bookstore, Lawrence Ferlinghetti, werd beschuldigd van het verspreiden van obsceen materiaal voor het verkopen van "Howl" aan een politieagent die het gedicht als pornografisch beschouwde. Het proces kreeg veel media-aandacht en werd een strijdtoneel voor de botsende krachten van de vrijheid van meningsuiting en moreel conservatisme.
Tijdens het proces presenteerde advocaat Jake Ehrlich deskundige getuigenissen van gerenommeerde dichters, schrijvers en literaire critici, met het argument dat "Howl" een aanzienlijke literaire waarde had en dat de controversiële taal ervan werd beschermd door het Eerste Amendement. Na een proces met veel publiciteit oordeelde de rechter in het voordeel van Ferlinghetti, waarbij hij oordeelde dat "Howl" niet obsceen was en dat het sociale belang ervan groter was dan de eventuele schade die het zou kunnen veroorzaken.
Ondanks deze juridische overwinning bleef "Howl" in verschillende delen van de Verenigde Staten met uitdagingen en verboden kampen. Schoolbesturen en bibliotheken in verschillende gemeenschappen probeerden het boek te onderdrukken, daarbij verwijzend naar de controversiële inhoud en de potentiële invloed ervan op jongeren. De reputatie van het gedicht als een krachtig literair werk en de niet-aflatende steun van vele schrijvers, wetenschappers en kunstenaars zorgden echter voor het uithoudingsvermogen en de betekenis ervan in de Amerikaanse cultuur.