In de eerste strofe beschrijft de dichter de setting als een ‘donkere jungle’ waar de hoofdpersoon (vermoedelijk de jager) ronddwaalt. Maar in plaats van op woeste dieren te jagen, is hij op zoek naar ‘tijgers zonder tanden’ en ‘neushoorns zonder hoorns’.
In de tweede strofe krijgt het gedicht een wending. De jager gaat op zoek naar dieren met menselijke eigenschappen of gedrag. Hij wil konijnen vinden die monocles dragen, varkens die drums spelen en nijlpaarden die bustles dragen (onderkleding gebruikt door Victoriaanse vrouwen).
Naarmate het gedicht vordert, wordt het duidelijk dat de jager niet op zoek is naar traditionele trofeeën of prooien. In plaats daarvan lijkt hij op een grillig avontuur te zijn, op zoek naar onconventionele en onzinnige dieren.
Het gedicht ondermijnt op speelse wijze het conventionele concept van de jacht door gevaarlijke dieren te vervangen door onschadelijke en zelfs komische wezens. Daarmee brengt Ogden Nash humor en ironie in het concept van een jacht.
Dit gedicht illustreert de geestige stijl van Nash en zijn talent om de draak te steken met maatschappelijke normen en verwachtingen. Hij creëert een speelse sfeer terwijl hij zachtjes de draak steekt met jagers die de zeldzaamheid van de vangsten misschien belangrijker vinden dan de daadwerkelijke daad van jagen en avontuur.