Hier is een meer gedetailleerde uitleg van de betekenis van het gedicht:
Stanza 1:
De spreker begint met de vraag of hij de geliefde moet vergelijken met een zomerdag. Vervolgens somt hij een aantal kenmerken van een zomerdag op:het is mooi, aangenaam en vol leven.
Stanza 2:
De spreker blijft de zomerdag prijzen. Hij zegt dat het ‘gematigd’ is (wat betekent gematigd en zachtaardig), en dat de schoonheid ervan ‘duurzamer is dan de geschilderde bloemen’.
Stanza 3:
Vervolgens vergelijkt de spreker de geliefde met de zomerdag. Hij zegt dat de schoonheid van de geliefde ‘mooier en gematigder’ is dan een zomerdag.
Stanza 4:
De spreker besluit het gedicht door te zeggen dat de schoonheid van de geliefde 'nooit zal vervagen, noch je hemelse licht zal verliezen'. Dit is een verwijzing naar het feit dat de schoonheid van de geliefde niet alleen fysieke schoonheid is, maar ook spirituele schoonheid. De schoonheid van de geliefde is iets dat voor altijd zal blijven bestaan, zelfs nadat de zomerdag voorbij is.
De algemene betekenis van het gedicht is dat de spreker zijn diepe liefde en bewondering voor de geliefde uitdrukt. Hij gelooft dat de schoonheid van de geliefde al het andere ter wereld overtreft. De schoonheid van de geliefde is iets dat eeuwig zal duren, en nooit zal vervagen.