De oude vrouw wordt afgebeeld als een gemarginaliseerde figuur, die aan de rand van de samenleving leeft. Ze wordt vaak gezien op zoek naar voedsel en onderdak, en wordt vaak geconfronteerd met onverschilligheid of vijandigheid van de mensen om haar heen. Ze behoudt echter een gevoel van waardigheid en zelfrespect en weigert zich te laten definiëren door haar omstandigheden.
Een van de meest opvallende kenmerken van de oude vrouw is haar relatie met de natuur. Ze lijkt een diepe band met de natuurlijke wereld te hebben en vindt troost en troost te midden van de stedelijke chaos die haar omringt. Ze wordt vaak gezien terwijl ze communiceert met vogels, insecten en andere wezens, en heeft veel plezier in de eenvoudige schoonheid van de natuurlijke wereld.
Via de figuur van de oude vrouw onderzoekt Kolatkar thema's als ouder worden, armoede en de menselijke conditie. Hij daagt conventionele opvattingen over schoonheid en waarde uit, en nodigt ons uit om onze perceptie van degenen die vaak over het hoofd worden gezien of gemarginaliseerd door de samenleving te heroverwegen.
De wijsheid en veerkracht van de oude vrouw hebben de lezers verbaasd en geïnspireerd tot reflectie over de rijkdom en complexiteit van de menselijke ervaring.