- Reden en volgorde: Neoklassieke dichters waren van mening dat de wereld werd bestuurd door rede en orde en dat de kunst dit moest weerspiegelen. Ze waardeerden duidelijkheid, evenwicht en logische structuur in hun schrijven.
-Imitatie van de klassiekers: Neoklassieke dichters keken voor inspiratie naar de werken van oude Griekse en Romeinse dichters en imiteerden hun stijlen en thema's. Ze geloofden dat de klassiekers het toppunt van artistieke prestaties waren en dat moderne dichters hun voorbeeld moesten volgen.
-Morele instructie: Neoklassieke dichters waren van mening dat poëzie de lezers niet alleen moest vermaken, maar ook moest instrueren. Ze gebruikten hun poëzie vaak om morele lessen te leren en deugdzaam gedrag te bevorderen.
-Natuur: Neoklassieke dichters bewonderden de schoonheid en orde van de natuur en gebruikten deze vaak als decor voor hun gedichten. Ze geloofden dat de natuur kon dienen als bron van inspiratie en morele instructie.
-Patriottisme: Neoklassieke dichters waren vaak patriottisch en vierden de prestaties van hun land in hun poëzie. Ze geloofden dat poëzie kon helpen de nationale identiteit te versterken en de sociale harmonie te bevorderen.