Wat betekent jezelf in de tijd van Shakespeare?

In Shakespeareaanse tijden werd ‘jij’ gebruikt als wederkerend voornaamwoord, vergelijkbaar met hoe we ‘jezelf’ vandaag de dag gebruiken. Het werd gebruikt om te verwijzen naar de persoon die sprak of tegen wie werd gesproken, en werd vaak gebruikt in plaats van 'jij' of 'jouw'. In plaats van bijvoorbeeld te zeggen:'Je moet dit doen', zou iemand kunnen zeggen:'Je moet dit doen.' Op dezelfde manier zou iemand in plaats van te kunnen zeggen:'Uw mening is belangrijk', kunnen zeggen:'Uw mening is belangrijk.' Bovendien zou 'jijzelf' kunnen worden gebruikt om de persoon met wie wordt gesproken te benadrukken, zoals in de zinsnede 'Jij bent zelf de sleutel'.