Plato ziet de kunstenaar als een imitator van de fysieke wereld om hem heen , die , volgens hem , is nu al een imitatie van het idee mensen van deze wereld. Dus eigenlijk zegt hij dat een schrijver imiteert de imitaties en vertegenwoordigt de verbeelding en emotie veel meer dan de rede en realiteit . Om deze reden , volgens Plato , mimesis van invloed op de lezers negatief door misleidende hen.
Aristoteles
Aristoteles het oneens is met Plato in de zin dat voor hem om de fysieke imiteren wereld is niet alleen maar om het te kopiëren , maar om het aan te passen . Volgens Aristoteles ' ontvangst van de mimetische theorie , is imitatie nodig om deze onvolledige fysieke wereld mensen leven in . Maar imitatie te voltooien , zoals hij het ziet , is nogal een complexe creatie , een vaardigheid die moet hand in hand gaan met talent en verbeeldingskracht . Lodovico Castelvetro en John Dryden ondersteunen mening van Aristoteles en dat ze de kunst van het drama te zien als een duidelijke imitatie van het leven .
Horatius en Longinus
Horatius en Longinus zien mimetische theorie alleen werkt wanneer het is opzettelijke en een imitatie van de oude werken van grote kunstenaars en schrijvers . Imitatie is hier het middel voor aangename en het vermaken van de lezers , en dit doel wordt belangrijker geacht dan iemand proberen origineel te zijn of het kopiëren van de wereld om hen heen . Voor deze filosofen , schrijvers moeten de acties van andere mensen te imiteren en werkt in plaats van fysieke objecten en ideeën .
Plotinus
Plotinus eens met Plato op zijn theorie dat de kunst imiteert het leven , maar hij gaat nog een stap verder als hij zegt dat dit een imitatie is niet zonder reden of los van de werkelijkheid . Integendeel, alles heeft het uiteindelijke doel van terug te gaan waar het vandaan kwam , en schrijvers imiteren de wereld om hen heen in hun strijd om hun weg terug naar hun oorspronkelijke natuur te vinden.