De roman is geschreven vanuit het perspectief van Bruno, een negenjarige Duitse jongen die zich niet bewust is van de ware aard van het werk van zijn vader en de wreedheden begaan in het concentratiekamp naast hun huis. Door Bruno's ogen zijn lezers getuige van het schril contrast tussen het bevoorrechte leven dat hij leidt en de harde realiteit waarmee Shmuel en andere kampgevangenen worden geconfronteerd.
Boyne's weergave van de personages benadrukt de destructieve effecten van oorlog en vooroordelen op zowel individuen als de samenleving. Bruno's transformatie van een naïef kind naar iemand die de wereld om hem heen in twijfel begint te trekken, benadrukt het belang van onderwijs en empathie in de strijd tegen haat en onverdraagzaamheid. De vriendschap tussen Bruno en Shmuel dient, ondanks de barrières die hun omstandigheden opwerpen, als een krachtig symbool van de veerkracht van de menselijke geest, zelfs in het licht van onvoorstelbaar lijden.
Bovendien zorgt Boyne's gebruik van eenvoudige taal en ongecompliceerde verhalen ervoor dat de ernst van de gebeurtenissen diep weerklinkt bij lezers, jong en oud. Door de verschrikkingen van de Holocaust te presenteren door de lens van het perspectief van een kind, brengt hij de diepgaande impact van deze gebeurtenissen over, zonder toevlucht te nemen tot aanschouwelijke beschrijvingen. Deze benadering onderstreept de universele boodschap dat oorlog en intolerantie verwoestende krachten zijn die bestreden en geëlimineerd moeten worden.
Over het geheel genomen dient ‘The Boy in the Striped Pyjamas’ als een aangrijpende herinnering aan de gevolgen van ongecontroleerde vooroordelen en haat, en pleit het krachtig voor vrede, tolerantie en begrip tussen mensen met verschillende achtergronden.