Bernardo Carpio werd in de 10e eeuw in Spanje geboren, net toen het land werd binnengevallen door de Moren. Zijn vader was de legendarische graaf Don Sancho Díaz, en zijn moeder was de mooie Doña Jimena. Bernardo toonde vanaf jonge leeftijd grote kracht en moed, en hij werd al snel bekend als een groot krijger.
Terwijl de Moren steeds meer van Spanje veroverden, besloot Bernardo Carpio actie te ondernemen. Hij verzamelde een leger christenen en leidde hen in de strijd tegen de islamitische indringers. De twee partijen vochten jarenlang hevig, maar uiteindelijk werd Bernardo's leger verslagen.
Bernardo werd gevangengenomen en opgesloten in een grot in de bergen. Daar werd hij aan een rots vastgeketend en achtergelaten om te sterven. Maar Bernardo weigerde de hoop op te geven. Hij wist dat hij voorbestemd was om te ontwaken en Spanje te redden van de Moren.
Op een dag bezocht een jonge vrouw genaamd Jimena Bernardo in zijn gevangenis. Jimena was een mooie en krachtige tovenares, en ze was vastbesloten Bernardo te helpen ontsnappen. Ze sprak een spreuk over Bernardo uit waardoor hij zich uit zijn ketenen kon losmaken.
Bernardo was vrij! Hij verzamelde snel zijn leger en leidde hen opnieuw in de strijd tegen de Moren. Deze keer won Bernardo. De Moren werden verslagen en Spanje was eindelijk vrij van hun heerschappij.
Bernardo Carpio is een symbool van hoop en moed voor het Spaanse volk. Hij herinnert ons eraan dat er zelfs in de donkerste tijden altijd hoop is op de overwinning.