1. Taalgebruik :Shakespeare gebruikte verschillende taalniveaus om onderscheid te maken tussen de sociale klassen. De adel sprak in verfijnde en welsprekende taal, met behulp van complexe woordenschat en syntaxis. Daarentegen gebruikten de lagere klassen eenvoudiger taal met informele grammatica en informele uitdrukkingen.
2. Karakterisering :Shakespeare portretteerde leden van de adel met verfijnde manieren, intellectuele bezigheden en een gevoel voor decorum. Ze waren vaak goed opgeleid, welbespraakt en geïnteresseerd in kunst, muziek en literatuur. Daarentegen werden leden van de lagere klassen vaak afgeschilderd als analfabeet, grof en zonder sociale vaardigheden.
3. Sociale interacties :Shakespeare's toneelstukken benadrukten vaak de interacties en conflicten tussen de verschillende sociale klassen. De adel keek vaak neer op de lagere klassen, omdat ze hen als minderwaardig beschouwden en hun aandacht niet waard waren. De lagere klassen zouden op hun beurt de privileges en rijkdom van de adel kunnen kwalijk nemen.
4. Thema's en plots :Shakespeare onderzocht in veel van zijn toneelstukken thema's die verband houden met sociale klasse en klassenconflicten. In werken als 'Romeo en Julia', 'The Merchant of Venice' en 'King Lear' beeldde hij bijvoorbeeld de gevolgen af van het negeren of overschrijden van sociale grenzen en de strijd waarmee individuen uit verschillende klassen te maken krijgen die verliefd worden of met elkaar in conflict komen.
5. Stereotypen en karikaturen :Shakespeare gebruikte ook stereotypen en karikaturen om onderscheid te maken tussen de sociale klassen. Zo portretteerde hij karakters uit de hogere klasse vaak als intelligent en geestig, terwijl karakters uit de lagere klasse misschien werden afgeschilderd als onwetend en dwaas.
Door deze technieken te gebruiken creëerde Shakespeare een levendig en genuanceerd beeld van de sociale hiërarchie en klassenverschillen van zijn tijd, en bood hij inzicht in de sociale, culturele en politieke dynamiek van het Elizabethaanse Engeland.