Betty, de dochter van dominee Samuel Parris, wordt aanvankelijk voorgesteld als een jong meisje dat op mysterieuze wijze ziek wordt. Naarmate het stuk vordert, wordt het duidelijk dat haar toestand niet alleen fysiek is, maar ook verband houdt met de vermeende hekserij die in Salem plaatsvindt.
Abigail Williams, Betty's neef en vriend, beschuldigt Tituba, een slaaf in het huishouden van Parris, van hekserij en beweert dat Tituba geesten in het bos heeft opgeroepen. Deze beschuldiging leidt tot hysterie en daaropvolgende heksenprocessen in Salem. Betty's betrokkenheid beperkt zich echter niet tot haar aanvankelijke beschuldiging.
Terwijl het stuk zich ontvouwt, gedraagt Betty zich vreemd; ze heeft vaak last van aanvallen en beweert tijdens de processen geesten in de rechtszaal te zien. Deze uitbarstingen en beschuldigingen hebben een grote invloed op de procedure en dragen bij aan de toenemende angst en paranoia binnen de gemeenschap.
Betty's acties en getuigenissen, of ze nu oprecht zijn of beïnvloed zijn door de escalerende hysterie, spelen een cruciale rol bij het vormgeven van het verhaal van het stuk. Haar ervaringen in het bos en haar daaropvolgende gedrag worden belangrijke bewijsstukken tegen de beschuldigde heksen, waaronder John Proctor en zijn vrouw Elizabeth.
Uiteindelijk dient Betty's rol om de gevaarlijke en irrationele krachten die aan het werk zijn tijdens de heksenprocessen in Salem onder de aandacht te brengen. Haar woorden, beïnvloed door haar persoonlijke ervaringen of gemanipuleerd door anderen, dragen bij aan de hysterie die de stad overspoelt, wat leidt tot de tragische gevolgen waarmee de verdachte wordt geconfronteerd.